Szkody osobowe polegają na uszkodzeniu ciała i rozstroju zdrowia, a zdrowie jest przecież dla każdego najcenniejszym dobrem. Kodeks cywilny na zasadzie art. 445 k.c.. określa możliwości roszczeń w przypadku uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia osób, które zostały poszkodowane w wyniku wypadków komunikacyjnych. Roszczenia te występują w postaci zadośćuczynienia, które stanowi jednorazowe świadczenie odszkodowawcze.

W przypadku uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia wymieniamy następujące rodzaje roszczeń:

• Odszkodowanie jednorazowe

  
  Odszkodowanie jednorazowe (art. 444§ 1 K.C.) - związane jest z pokryciem wszelkich kosztów, które wystąpiły w następstwie wypadku (w tym typie świadczeń poszkodowany może zażądać zwrotu kosztów leczenia z góry lub po zakończonym leczeniu na podstawie oryginalnych faktur lub rachunków). Poszkodowany może ubiegać się o zwrot następujących kosztów:
  
  • koszty pobytu w szpitalu
  • koszty zakupu leków i sprzętu rehabilitacyjnego
  • koszty diet koniecznych po leczeniu szpitalnym oraz operacyjnym
  • koszty dodatkowej opieki medycznej
  • koszty przeszkolenia zawodowego
  • koszty przejazdów osób najbliższych na konsultacje medyczne (również odwiedziny)
  • koszty konsultacji wybitnych specjalistów, jeśli są niezbędne w dalszym leczeniu.

• Odszkodowanie z tytułu utraconego dochodu.

  
  

  Sprawca szkody jest zobligowany do pokrycia wszelkich strat spowodowanych wypadkiem oraz utraconych korzyści majątkowych (odpowiednio udokumentowane - zaświadczenie z Urzędu Skarbowego – deklaracja podatkowa, Umowy o pracę, kontrakty, itp.). Aby zgłosić roszczenie należy udokumentować częściową niezdolność do pracy oraz zmniejszenie dochodu spowodowane nieszczęśliwym wypadkiem. Odszkodowanie z tytułu utraconego dochodu posiada przede wszystkim charakter wyrównawczy i nie jest podstawą utrzymania bytowego poszkodowanego.

• 
  

  Renta z tytułu zwiększonych potrzeb (art. 444§ 2 K.C.)

  
  

  Przepisy prawa określają, że poszkodowany może ubiegać się o krótkotrwałe naprawienie powstałej szkody w postaci renty na zwiększone potrzeby takie jak: opieka medyczna, odpowiedni sprzęt rehabilitacyjny ,amortyzacja tego sprzętu, niezbędne leki, zabiegi rehabilitacyjne. Aby renta mogła zostać przyznana konieczne jest zaświadczenie lekarskie, które określa czas trwania potrzebnej rehabilitacji oraz niezbędnej opieki medycznej.

• Zadośćuczynienie ( art. 445 § 1 K.C.)

  Zadośćuczynienie jest bardzo szczególną formą świadczenia, ponieważ w odróżnieniu od odszkodowania, którego celem jest naprawienie szkód materialnych i majątkowych, zapewnia pokrycie strat tzw. „trudnych do określenia” - ból, cierpienie fizyczne i psychiczne (rozpacz, depresja po stracie bliskiej osoby itp.). Wysokość kwoty zadośćuczynienia zależy od bardzo wielu czynników z życia poszkodowanego. Przede wszystkim bierze się pod uwagę doznane w wyniku wypadku obrażenia ciała, okres leczenia poszkodowanego, sposób przebiegu leczenia, okres rehabilitacji oraz dalsze konsekwencje wypadku w przyszłości takie jak depresja, trauma, stany lękowe itp.

  Jeżeli natomiast w wyniku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpi śmierć poszkodowanego, wówczas mamy prawo do dochodzenia roszczeń w oparciu o treść art. 446 k.c.

  W obrębie zadośćuczynienia mamy prawo do zwrotu:

  • kosztów leczenia i pogrzebu temu, kto je poniósł
  • renty
  • jednorazowego odszkodowania
  • zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Prawo do skorzystania z wyżej wymienionych roszczeń warunkuje śmierć poszkodowanego i to na skutek doznanego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Natomiast art. 446 k.c można zastosować bez wpływu na to w jakim czasie po zdarzeniu nastąpiła śmierć poszkodowanego. Musi jednak istnieć związek przyczynowy między zdarzeniem a śmiercią.